5x Favoriet Vinyl – Bewilder
Met het album Dear Island, uit op knalgeel vinyl, bereikte Bewilder enkele weken terug al de Vinyl 50 toppositie. Het album is er ook echt eentje die op maat gemaakt is voor specifiek deze drager. “Op een of andere manier houden we allemaal enorm van albums en zodoende hebben we ook écht een compleet album willen maken, in plaats van ‘gewoon een collectie liedjes’. We hebben daarbij heel goed nagedacht over wat de A-kant en de B-kant zou gaan worden, zodanig dat we bij het snijden van het vinyl nog een extra minuutje in de groef hebben kunnen smokkelen”, aldus frontman Maurits Westerik. “Om dat mooi te laten klinken, is bijvoorbeeld It’ll Be Soon op het eind van de A-kant geplaatst, een luidruchtiger track was technisch niet mogelijk geweest.” Naast Westerik bestaat Bewilder uit gitarist Arjan Kamphuis, bassist Jeroen Overman, toetsenist Arjen de Bock en drummer Bram Hakkens. Voor deze 5x Favoriet Vinyl gingen we met de band naar het Amsterdamse Record Palace en koos elk bandlid zijn favoriete album.
Maurits Westerik: The Clash – London Calling
“London Calling is een album dat bij mij nog minstens een keer per week uit de kast komt en dan draai ik ‘m van begin tot eind. Uiteraard heb ik de originele release in 1979 niet bewust meegemaakt, maar het is voor mij een album geweest dat een echte ‘eye opener’ was. Een klassieker die bewijst dat je heel goed een heel gevarieerd pop/rock-album kan maken met daarbinnen nog eens een keur aan andere stijlen, van soul tot reggae. Hoe ironisch dat deze band The Clash heet en dat al die stijlen juist goed samen blijken te gaan. Het album klinkt nog altijd heel modern. Deze band was echt op zijn piek toen het werd opgenomen en dat wisten ze. Je hoort aan alles die overtuiging waarmee ze zo veel mogelijk nummers op het album hebben gezet en ze zijn allemaal zo catchy, vol kracht en energie. Zelfs de rustige nummers. Mijn favorieten zijn onder meer Lost In The Supermarket en Guns of Brixton, nummers met een fantastische groove door fantastisch bas- en drumspel. De titeltrack is natuurlijk ook een enorm anthem. Ik kwam er overigens pas vrij laat achter dat de hoes is geïnspireerd door het debuutalbum van Elvis. Zelfde lettertype, zelfde kleur/zwart-wit contrast. Dit is er zo eentje die je meeneemt naar ontwerpers als inspiratie voor het maken van een eigen albumhoes. De energie, het contrast tussen zwart-wit en kleur. Zowel muzikaal als qua vormgeving een ultiem album.”
Arjan Kamphuis: Led Zeppelin – II
“Waarom II en niet IV die iedereen als favoriet bestempelt? Geen idee, er is gewoon iets aan dit album dat me raakt. Ik heb het ook altijd bij me op mijn telefoon (tijdens het interview koopt Kamphuis de recente remaster op vinyl – red.) en ik word elke keer weer geraakt als ik hier het samenspel van vier mensen hoor dat groter wordt dan die vier muzikanten individueel zijn. Er gebeuren zo veel mooie dingen, dat een hoogtepunt noemen heel lastig is. Als gitarist ben ik op zich niet heel erg geïnspireerd door specifiek het spel van Led Zeppelin-gitarist Jimmy Page, maar ik realiseer me wel dat ik zeker op het podium steeds vaker probeer zijn ‘sound’ te pakken door steeds vuiger te gaan spelen. Onwillekeurig sijpelt die invloed toch door.”
Jeroen Overman: Graham Nash – Songs For Beginners
“Favoriete albums benoemen, is altijd lastig. Vooral ook omdat je door één te benoemen, heel veel anderen uitsluit. Het hangt ook vaak van je stemming af welk album het beste valt. Voor vandaag kies ik een album dat ik in feite altijd op kan zetten, omdat elk liedje volledig raak is en dat is Songs For Beginners van Graham Nash. Zowel kant A als kant B zijn volledig in balans en op het album hoor je ook bij herhaalde luisterbeurten steeds weer heel creatieve vondsten. Uiteraard heeft het album me als muzikant beïnvloed, zoals elke muziek de luisteraar beïnvloedt. Zodra je iets hoort, zit het in je. Als muzikant maak je daar op een of andere manier zeker wel gebruik van, daar ben ik van overtuigd. Op het nummer Better Days bijvoorbeeld, blijft men lang hangen op dezelfde basnoot. Dat zijn dingen die mij als bassist enorm inspireren.”
Arjen de Bock: Bright Eyes – I’m Wide Awake, It’s Morning
“Wat ik zo mooi aan dit album vind, zijn de teksten van frontman Conor Oberst. Bright Eyes blinkt uit in het schetsen van hele moderne situaties door het gebruik van heel hedendaagse woorden. Daardoor roepen de liedjes van Bright Eyes een heel ander beeld op dan bij voorbeeld muziek uit de jaren zeventig waar veel andere hedendaagse bands met hun teksten wel op teruggrijpen. Bright Eyes inspireert mij dan ook met name enorm als tekstschrijver door bijvoorbeeld het gebruik van samenraapsels van woorden. In mijn eigen teksten probeer ik ook altijd dat moderne te behouden. Over 30 jaar is het misschien hartstikke gedateerd, maar in het hier en nu werkt dat perfect.”
Bram Hakkens: The Rolling Stones - Through the Past, Darkly (Big Hits Vol. 2)
“Dit is de tweede compilatie van de Rolling Stones-singles uit de jaren zestig. De songs zijn stuk voor stuk fantastisch, de riffs van Keith Richards klinken alsof ze gisteren geschreven zijn. We hadden vroeger niet zo heel veel muziek in huis, dus deze heb ik heel vaak gedraaid. Ik kies er vooral voor omdat hierop het eerste nummer staat dat ik als 7-jarig jochie kon drummen; Honky Tonk Women. Het ritme, met de koebelpercussie is echt heel erg goed en destijds dacht ik nog dat Charlie Watts dat nummer in één keer in zijn eentje had ingespeeld. Wist ik veel dat je dat met verschillende takes kon doen, maar uiteindelijk had ik wel een manier uitgevogeld om het ook op die manier te drummen. Nog steeds is Watts’ drumspel van grote inspiratie. Hij legt fantastische grooves neer en ondanks dat de band enorm werd is hij altijd op een klein drumsetje blijven spelen. Meer heeft hij gewoon niet nodig.”